Mademoiselle de Joncquières laat mens se kop draai van al die praat al is dit alles in Frans. Selfs die titel het lang woorde. Die arme, sinnelose drommel, 'n slaaf van sy inherente natuur. En dan die berekende skurk, 'n welsprekende, laggende, pratende beeld van onskuld. Wat dan wel aan die pen ry, al is dit net die wrang smaak van vergelding en wraak. En nog erger, die gulsige, liggelowige slagoffers, Meer vir geharde kunskring fliekgangers bedoel en tog wel vermaaklik. Wens ek kon Frans verstaan. Saam met Bella op die Bank.
No comments:
Post a Comment